Τανζανία | AlPaTravelworld

Τανζανία Άρχοντας της Ζούγκλας !

Όταν ήμουν μικρός μου άρεσαν πολύ τα άγρια ζώα της ζούγκλας . Είχα πολλά από αυτά σε μινιατούρες, τα αράδιαζα όλα κάτω και έπαιζα με τις ώρες . Θα ήθελα να τα δω πώς είναι από κοντά χωρίς όμως να γίνω το κολατσιό τους. Επίσης αγαπημένη μου σειρά ήταν ο Ταρζάν. Με μάγευε ο τρόπος που συνυπήρχε με τα λιοντάρια, τους γορίλες και τα υπόλοιπα ζώα. Η κραυγή του χαρακτηριστική, κυριαρχική με αίσθηση της ελευθερίας. Η Τανζανία ήταν ένας προορισμός που θα πραγματοποιούσε αυτό το παιδικό μου όνειρο, να κάνω σαφάρι.

Προσγείωση στο αεροδρόμιο του Κιλιμάντζαρου. Μας παρέλαβε ένας οδηγός με τζιπ δεξιοτίμονο. Στην διάρκεια της διαδρομής άρχισα να παίρνω μια καλή γεύση από Αφρική. Διαφορετικών ειδών μηχανών, γυναίκες κουβαλούσαν καλάθια με φρούτα στο κεφάλι τους, κακοδιατηρημένοι δρόμοι και σπίτια. Συνθήκες πολύ διαφορετικές από αυτές που έχουμε συνηθίσει.

Φτάσαμε στο lodge (είδος καταλύματος) που θα μέναμε. Ένας χώρος με περίφραξη φτιαγμένη από κορμούς δέντρων. Κλειστή πύλη με περιφρούρηση για ασφάλεια. Μέσα ένας μεγάλος χώρος με ξύλινα σπιτάκια σ' ένα από τα οποία μείναμε.

Βρισκόμασταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την Αρούσα. Η πόλη είναι κοντά σε μεγάλα εθνικά πάρκα, δηλαδή σε κομβικό σημείο. Υπήρξε καθοριστική στην σύγχρονη ιστορία της Τανζανίας η οποία προήλθε από την συνένωση της Τανγκανίκας και της Ζανζιβάρης. Συνεννοήθηκα μ’ έναν ντόπιο οδηγό να μας μεταφέρει στο κέντρο της πόλης και να μας ξεναγήσει. Η παρουσία του απαραίτητη διότι λόγω χρώματος ξεχωρίζαμε σαν την μύγα μες το γάλα μ’ αποτέλεσμα να προκαλούμε περίεργα βλέμματα. Κατά την διάρκεια της βόλτας πολλοί μας ζητούσαν χρήματα και άλλοι ήθελαν να μας πουλήσουν την πραμάτεια τους. Με τη βοήθεια του συμπαθητικού οδηγού περιηγηθήκαμε μέσα στις λαϊκές τους αγορές όπου οι συνθήκες υγιεινής υποτυπώδεις, μηδαμινές. Η καθαριότητα απουσίαζε γενικότερα θα έλεγα. Με συμβούλεψε να τραβήξω κάποιες φωτογραφίες αλλά με σύνεση για να μην προκαλέσω. Αυτό και έπραξα. Δεν έπρεπε ρισκάρω κάτω από τέτοιες συνθήκες.

Κάτι που δεν έχω ξαναδεί σίγουρα παρόμοιο και δεν υπάρχει σύγκριση με κανένα άλλο είναι το αεροδρόμιο της Αρούσα. Θα το χρησιμοποιούσαμε για εσωτερική πτήση. Περισσότερο με στάβλο έμοιαζε. Απίστευτο !

18515931_1428500627173109_1133836065_n.j

Την επομένη εγερτήριο νωρίς για να μεταφερθούμε σε ένα άλλο lodge. Στη διάρκεια της διαδρομής έκπληξη μεγάλη μου προκάλεσαν οι καμηλοπαρδάλεις και οι ζέβρες που κυκλοφορούσαν ανενόχλητες εκατέρωθεν του δρόμου. Σταματήσαμε και βγήκα έξω να τις δω καλύτερα διατηρώντας μια απόσταση ασφαλείας αρκετών δεκάδων μέτρων. Ο οδηγός μας ενημέρωσε ότι αν ήμασταν τυχεροί και απουσίαζαν τα σύννεφα θα μπορούσαμε να δούμε όλη τη μεγαλοπρέπεια του Κιλιμάντζαρου. Δεν έγινε εξ’ ολοκλήρου το χατίρι μας αλλά πήραμε μία καλή γεύση. Στη συνέχεια κάναμε μια στάση σ’ ένα χωριό της φυλής των Μασάι. Ζούσαν μαζί με τα ζώα, στον ίδιο χώρο. Μάζευαν σε μεγάλες δεξαμενές το νερό της βροχής και πραγματικά ζούσαν σε πρωτόγονες συνθήκες.

Το καινούργιο μέρος που θα διανυκτερεύαμε ήταν πολυτελές με πισίνα αλλά σε αφρικανικό μοτίβο, συνδυασμός πέτρας και ξύλου εναρμονισμένα με το τοπίο της ζούγκλας τριγύρω. Απόλαυσα τις βουτιές και το ποτό μου. Στη συνέχεια ετοιμαστήκαμε να πάμε σ’ ένα χωριουδάκι όπου θα φιλοξενούμασταν για κάποιες ώρες σε μία οικογένεια που θα μας για έδινε πληροφορίες για τα ήθη, την ιστορία και την κουλτούρα τους. Μας καλόστρωσαν και καθίσαμε σε μία καλύβα μαζί τους. Ο άνδρας της οικογένειας μας εξιστόρησε για τις φυλές και τις διαμάχες που είχαν, τις σχέσεις τους με τους άγγλους διότι ήταν αποικία τους. Το αστείο γεγονός ήταν όταν κάποια στιγμή η πεθερά του εισέβαλε μέσα και άρχισε να τον μαλώνει στην γλώσσα τους για κάποιο λόγο. Τα είχε τσούξει αρκετά η ηλικιωμένη γυναίκα. Τελικά κάποιες καταστάσεις είναι ίδιες σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Ngorongoro Crater

Μετά από αυτό το ευχάριστο συμβάν γυρίσαμε για φαγητό και ξεκούραση μιας και ακολουθούσε πρωινό ξύπνημα. Μια μοναδική μέρα είχε ξημερώσει όπου θα εκπληρώνονταν ένα παιδικό μου όνειρο. Σαφάρι στην ζούγκλα. Κάποιες ώρες οδήγηση και φτάσαμε λοιπόν στον κρατήρα Νγκορονγκόρο. Ένα εθνικό φυσικό πάρκο, εκπληκτικό δημιούργημα της φύσης.

Το ηφαίστειο Νγκορονγκόρο αρχικά κάλυπτε ακόμη και το Κιλιμάντζαρο αλλά με μια βίαιη έκρηξη τινάχτηκε ψηλά και ξανάπεσε πάνω στον ίδιο του τον όγκο. Απέκτησε σταδιακά αυτό το κοίλο σχήμα αποτελώντας ιδανικό καταφύγιο για τη πανίδα που περιλαμβάνει το πιο εκπληκτικό θέαμα της άγριας φύσης. Η μεγαλύτερη καλδέρα στον κόσμο που δεν έχει πλημμυρίσει με νερό. Είδη ζώων που είναι υπό εξαφάνιση εκεί υπάρχουν σε σημαντικό αριθμό. Είναι από τα λίγα μέρη στη Γή που μπορεί να συναντήσει κάποιος τα ‘big five’ δηλαδή την ‘πεντάδα των μεγάλων’ : λιοντάρια, λεοπαρδάλεις, βουβάλια, ρινόκερους και ελέφαντες !

Η είσοδος του πάρκου γεμάτο μαϊμούδες και πιθήκους που με την πρώτη ευκαιρία αφηρημάδας έκλεβαν τσάντες, φωτογραφικές μηχανές και άντε τρέχα μετά να τα πιάσεις. Στην συνέχεια με το ενισχυμένο και στιβαρό τζιπ αρχίσαμε να εισερχόμαστε στο εσωτερικό μέρος του κρατήρα. Σιγά-σιγά άρχισαν να έρχονται τα πρώτα δείγματα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει: κοπάδια από βουβάλια, ζέβρες, γαζέλες, στρουθοκάμηλοι και γκνού που τα τελευταία αποτελούν ίσως τα ευκολότερα θηράματα.

Ύστερα έρχονταν η σειρά των ελεφάντων και καμηλοπαρδάλεων που έτρωγαν φύλλα από τα ψηλά δέντρα. Την περίοδο των βροχών δημιουργούνται μέσα στον κρατήρα λίμνες. Πολλά από τα ζώα και τα πουλιά δροσίζονταν δίπλα ή και μέσα σ’ αυτές. Εικόνες βγαλμένες ‘Πέρα από την Αφρική’ ! Συνύπαρξη ρινόκερου με φλαμίνγκο να τον φλερτάρουν. Η φύση είχε τα κέφια της !

Ειδοποίησαν τον οδηγό ότι λίγο παρακάτω υπήρχαν λιοντάρια οπότε βάλαμε γρήγορα πλώρη. Αδρεναλίνη στο κόκκινο αλλά και αγωνία αν θα τα προλάβουμε. Ναι λοιπόν το όνειρο εκπληρώνονταν και γίνονταν ακόμα καλύτερο και από αυτό που είχα φανταστεί. Λιοντάρια θηλυκά και αρσενικά! Κάποια από αυτά έτρωγαν το ‘γεύμα’ τους ενώ άλλα κινιόντουσαν με αυτή τη χαρακτηριστική αιλουροειδή κίνηση κοντά στο αυτοκίνητο. Συνήθως τα θηλυκά είναι αυτά που κυνηγούν περισσότερο επειδή είναι πιο ελαφριά και ευέλικτα (τα οποία δεν έχουν και πλούσια χαίτη όπως τα αρσενικά). Μπορούν να φτάσουν μέχρι και τα 80 χιλιόμετρα την ώρα για μικρές αποστάσεις. Ο βασιλιάς των ζώων !

Στην συνέχεια σταματήσαμε κοντά σε μια λίμνη να φάμε το κολατσιό μας. Μέσα σ’ αυτήν χαλάρωναν και δροσίζονταν ιπποπόταμοι επειδή είχε ζέστη. Βγαίνουν έξω απ’ αυτήν όταν βραδιάζει. Είναι πολύ επικίνδυνα ζώα. Όσο και αν ακούγεται περίεργο αφήνουν πίσω ελέφαντες, λιοντάρια, τίγρεις σε θανάτους ανθρώπων.

Μέσα σε μία ολόκληρη μόνο μέρα σ’ ένα από τα πιο σπάνιας φυσικής ομορφιάς τοπία του κόσμου είχα δει όλα τα είδη των ζώων της ζούγκλας που είχα ονειρευτεί. Ένοιωθα τόσο γεμάτος και ευτυχισμένος.

Manyara lake

Τελευταία μέρα για την ολοκλήρωση του ταξιδιού μας. Περιλάμβανε μια δεύτερη γερή δόση από σαφάρι στο εθνικό πάρκο της λίμνης Μανιάρα για γλυκό σβήσιμο. Βρίσκονταν νοτιοανατολικά του Νγκορονγκόρο με δυτικό σύνορο το μεγάλο ρήγμα. Η διάσταση του σχετικά μικρή αλλά ήταν και είναι ευρέως διαδεδομένο λόγω των λιονταριών που σκαρφαλώνουν στα δέντρα. Επίσης συγκεντρώνει ένα μεγάλο αριθμό από σπάνια πουλιά και ερπετά.

Όσο πλησίαζε η εκδρομή στο τέλος της, μου γίνονταν όλο και πιο δύσκολο να αποχωριστώ αυτούς τους άγριους φίλους που είχα συναντήσει. Ήθελα να τους αποχαιρετήσω με την κραυγή του Ταρζάν, να μιλήσω στην γλώσσα τους και να τους ευχηθώ καλή επιβίωση !