Λάος Εasy going .. Χαλαρά !!!
Από την πρώτη στιγμή κατά την άφιξη στο αεροδρόμιο της Luang Prabang άρχισα να αντιλαμβάνομαι την ηρεμία και χαλαρότητα που επικρατούσε σ’ αυτή τη χώρα. Η βαλίτσα μου άφαντη! Έψαχνα μάταια να βρω κάποιον υπάλληλο για να με βοηθήσει. Μετά από αρκετή ώρα και πολλή υπομονή τελικά μπόρεσα να πετύχω μια στοιχειώδη συνεννόηση με κάποιον υπεύθυνο και η βαλίτσα μου εμφανίστηκε με ρυθμούς χελώνας. Δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται ανάμεσα στις πρώτες χώρες σε παραγωγή οπίου. Η μισή ποσότητα περίπου εξάγεται λαθραία μέσω άλλων γειτονικών χωρών και η υπόλοιπη χρησιμοποιείται για εγχώρια κατανάλωση.
Αφήσαμε τα πράγματά μας στο δωμάτιο και βγήκαμε βόλτα. Πήγαμε σ’ ένα πρακτορείο να κανονίσουμε εκδρομή για την επομένη. Το μέρος μικρό, εύκολο να περπατήσει κανείς το μεγαλύτερο κομμάτι του. Το στοιχείο της Ινδοκίνας και η επιρροή των Γάλλων αποτυπώνονταν σε πολλά σημεία. Συναντήσαμε αρκετούς ναούς, τις περίφημες παγόδες, με βουδιστές μοναχούς που φορούσαν την χαρακτηριστική πορτοκαλί ενδυμασία.
Παρατήρησα ότι υπήρχε χρηματοδότηση από το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος για τις αναστηλώσεις ναών, την εκπαίδευση, την υγεία, την ένδυση και την τροφή ειδικά για τα παιδιά. Οι μη εκραγείσες βόμβες που υπήρχαν στην περιοχή από τον πόλεμο του Βιετνάμ αποτελούσαν φόβητρο διότι πολύς κόσμος τραυματίστηκε και σκοτώθηκε από αυτές μετέπειτα. Προγράμματα για τους τομείς που ανάφερα πιο πάνω, ακολούθησαν από την παγκόσμια κοινότητα προς ανακούφιση των δεινών και της φτώχειας.
Ήρθε ώρα να πιω το ποτάκι μου. Ανακάλυψα ένα πολύ μικρό και στυλάτο bar . Η ιδιοκτήτρια του μία κοπέλα από Ουγγαρία, ένας αμερικάνος και η κοπέλα του που βοηθούσαν στο σερβίρισμα, δίπλα μου ένα ζευγάρι γάλλος με ασιάτισσα, μία ρωσίδα που δούλευε στο Λονδίνο και μία παρέα από κοπέλες της περιοχής δημιουργούσαμε έναν πολυσυλλεκτικό συνδυασμό που δεν άργησε και πολύ να γίνει μία παρέα. Δεν κατάλαβα πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα και έπρεπε να αποχωρήσουμε. Τα μαγαζιά έκλειναν γύρω στις έντεκα το βράδυ και μετά δεν κυκλοφορούσε ψυχή.
Το πρωί σηκωθήκαμε και βρεθήκαμε με το υπόλοιπο γκρουπ της εξόρμησης και ξεκινήσαμε. Το πρώτο κομμάτι περιλάμβανε βόλτα με ελέφαντες σε μονοπάτι με έντονη βλάστηση. Καβάλησα έναν με την κατάλληλη βοήθεια και απόλαυσα την διαδρομή.
Στο τέλος της, για επιβράβευση τους ταΐσαμε και τους πλύναμε με νερό για να δροσιστούν κιόλας. Το δέχονταν μ’ ευχαρίστηση.
Το δεύτερο κομμάτι αφορούσε την επίσκεψη σ’ ένα ναό-σπηλιά κρυμμένο μέσα σ’ έναν θεόρατο βράχο. Η μεταφορά μας εκεί έγινε με τη βοήθεια μίας ξύλινης βάρκας αφού έπρεπε να διασχίσουμε έναν ποταμό και να περάσουμε στην απέναντι όχθη.
Kuang Si Waterfalls
Το τελευταίο κομμάτι ήταν πολύ δροσιστικό αφού είχε έρθει η ώρα για βουτιά στους καταρράκτες Kuang Si που βρίσκονταν προστατευμένοι μέσα στην αγκαλιά της έντονης πυκνής βλάστησης.
Μαγικό τοπίο που γοήτευε και τους πιο δύσκολους ! Ένας κρυμμένος παράδεισος μέσα στη ζούγκλα που αποτελούσε και το σπίτι ενός είδους μικρόσωμης αρκούδας.
Την επόμενη μέρα ήθελα να την περάσω εξ’ ολοκλήρου μέσα στη πόλη και να ακολουθήσω ολοκληρωτικά τους χαλαρούς ρυθμούς της. Τόσο χαλαρά ούτε καν στην Θεσσαλονίκη ! Πήρα το πρωινό μου σ’ ένα μπιστρό καφέ με άρωμα Γαλλίας. Ένα αυτοκίνητο αντίκα παρκαρισμένο δίπλα. Σκηνοθετημένα όλα σαν σε ταινίας εποχής. Ακολούθησε μία βόλτα στο μεγάλο παζάρι. Πλήθος ψαθών και πολύχρωμων υφασμάτων πάνω στα οποία μικροπωλητές είχαν τοποθετήσει την πραμάτεια τους και όλα αυτά καλυμμένα με τέντες. Ένα πολυκατάστημα στημένο σε κεντρικό δρόμο. Δύσκολο να αντισταθεί κάποιος και να μην αγοράσει.
Δίπλα ακριβώς, στην υπαίθρια αγορά στημένα σταντ με φαγητό και φυσικούς χυμούς από μία μεγάλη πληθώρα φρούτων. Δοκίμασα έναν απ’ αυτούς σε συνοδεία με το street γεύμα μου αράζοντας σ’ ένα σκαλοπάτι. Αυτό που είχα παρατηρήσει όλες αυτές τις μέρες ήταν ότι λόγω της ζέστης σε συνδυασμό με την έντονη υγρασία η ατμόσφαιρα παρέμενε θαμπή, θολή, χωρίς διαύγεια με αποτέλεσμα ακόμα και ο ήλιος να μην ήταν ευδιάκριτος.
Είχα πραγματικά αφεθεί τελείως χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. Επικοινώνησα με την κοπέλα που είχα γνωρίσει την πρώτη βραδιά για να κλείσω αυτήν την υπέροχη μέρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ήθελα να δω αν όντως η φιλοξενία των γυναικών της ανατολής ήταν όπως είχα ακούσει. Η επαλήθευση όντως ήρθε μετά από μερικά ποτά και μία ρομαντική βόλτα δίπλα στο ποτάμι !
