Μαρόκο 1000 και μία νύχτες !
Ένα μέρος που το είχα στο μυαλό μου συνδεδεμένο μ’ ένα μυστήριο. Ο Αλί Μπαμπά και οι 40 κλέφτες. Παρόλα αυτά η γαλλική σφαίρα επιρροής είναι ακόμα εμφανής και τα γαλλικά αποτελούν τη δεύτερη πιο δημοφιλή γλώσσα στο μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας.
Το Μαρακές είναι η πιο κοσμοπολίτικη πόλη και πιο φιλική προς τους ξένους μιας και ως μουσουλμανική χώρα τα ήθη τους είναι αυστηρά. Αποτέλεσε την βάση μου και για τις υπόλοιπες εξορμήσεις.
Μαρακές
Η βραδινή επίσκεψη στην κεντρική πλατεία που είναι και η καρδία της πόλης, Jemaa el-Fnaa είναι must. Μετά το πέρας της ημέρας μεταμορφώνεται σε ένα τεράστιο open food market που μπορεί κάποιος να δοκιμάσει από διαφόρων ειδών χυμούς, μπαχαρικά μέχρι σουβλάκια και θαλασσινά. Εκεί επέλεξα και εγώ να καθίσω και να δοκιμάσω την κουζίνα τους. Η σερβιτόροι μέσα στην ενέργεια και με το χαμόγελό τους έβαζαν και αυτοί το αλατοπίπερο τους στην όλη ατμόσφαιρα.
Οι διαδρομές στα σοκάκια της κεντρικής αγοράς και στα πολύχρωμα παζάρια δαιδαλώδεις σαν λαβύρινθος. Ακόμα και με το μίτο της Αριάδνης ήταν δύσκολο να βρεθεί η άκρη και η έξοδος. Μετά την συλλογή των πρώτων αραβικών εικόνων της ‘κόκκινης πόλης’ επιλέξαμε επειδή ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς να το γιορτάσουμε σ’ ένα καφέ-μπαρ με θέα το διάσημο μιναρέ και τζαμί Κουτούμπια, σύμβολο του Μαρακές. Είναι ορατό σχεδόν από κάθε σημείο της πλατείας.
Η τελευταία κατά την διάρκεια της ημέρας είχε διαφορετικό χαρακτήρα. Φακίρηδες, γητευτές φιδιών έπαιζαν αυλούς προκαλώντας τις κόμπρες να λικνιστούν, πλανόδιοι με την πραμάτεια τους και πιτσιρίκια που προσπαθούσαν να αποσπάσουν μερικά κέρματα, τουρίστριες να ψάχνουν τρόπο να προμηθευτούν αλκοόλ (δεν επιτρέπεται στις μουσουλμανικές χώρες) και φυσικά διακίνηση ουσιών. Οι άμαξες με άλογα αποτελούσαν έναν όμορφο τρόπο περιήγησης στην περιοχή.
Από την άλλη πλευρά το σύγχρονο πρόσωπο της πόλης δεν απουσίαζε αφού υπήρχαν περιοχές με εμπορικά κέντρα, περιποιημένες κατοικίες, ακριβά ξενοδοχεία, εστιατόρια και μπαρ. Θα επισημάνω δύο, που η επίσκεψη μου σ’ αυτά σίγουρα περιείχε μεγάλη δόση αρώματος αυτοκρατορικού Μαρόκου.
La Mamounia
Ένα θρυλικό ξενοδοχείο (πρώην παλάτι) που σε ταξιδεύει μέσα στο χρόνο, με μεγαλειώδεις κήπους φημισμένους για την βιοποικιλότητα τους. ‘Εχει φιλοξενήσει προσωπικότητες παγκοσμίου φήμης όπως τον Winston Churchill, Marlene Diedtrich, Charlie Chaplin, Yves Saint Laurent, Nelson Mandela, Alfred Hitchcock.
Jad Mahal
Ένας πολυχώρος με χαμηλό φωτισμό, χαλιά σε βαθύ κόκκινο τόνο, πολυέλεους. Το σύμπλεγμα όλων μαζί δημιουργούσε μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα που σε προκαλούσε να την εξερευνήσεις. Μετά από ένα υπέροχο γεύμα στο εστιατόριο συνέχισα την βραδιά μου στο club δίπλα με live μουσική.
Εντυπωσιακή σκηνή με πολύ ωραία επιλογή τραγουδιών. Ακούμπησα στην μπάρα και απόλαυσα το ποτό μου. Η εξωτική ομορφιά μιας μαροκινής κοπέλας μου τράβηξε την προσοχή. Κατά την διάρκεια της συνομιλίας μας παρατηρούσα τα σχιστά της μάτια τα οποία άφησα εσκεμμένα να με σαγηνεύσουν για να ζήσω αν όχι τις 1000 νύχτες, σίγουρα όμως την μία !
Παλάτια
Τα παλάτια Ελ Μπαλί και Μπαχία αξιοσημείωτα για διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο δεν είναι καλοδιατηρημένο αλλά στο εσωτερικό του η μεγάλη κεντρική πισίνα καθώς και η θέα της πόλης από ψηλά ικανοποιούν τον επισκέπτη.
Τα χρωματιστά αραβουργήματα πολύ πιο έντονα στο δεύτερο που διαθέτει εκτός των άλλων και εσωτερικές αυλές, συντριβάνια, πολυτελείς χώρους. Είναι μια μορφή καλλιτεχνικής διακόσμησης και θεμελιώδες στοιχείο της ισλαμικής τέχνης.
Εσσαουίρα
Μία παραθαλάσσια πόλη που βρέχεται από τον Ατλαντικό ωκεανό με έντονο το στοιχείο της μεσογείου. Οι διαδρομές μέσα στα σοκάκια της μου θύμισαν τα καλντερίμια των ελληνικών νησιών και μου δημιούργησαν πολύ οικεία αίσθηση. Ένα θέρετρο που αποτυπώνει τον καλλιτεχνικό και μποέμ χαρακτήρα του με στιλάτους ξενώνες, μπαρ και γκαλερί.
Τα τείχη με τα κανόνια τους, οι βάρκες στην αμμουδιά κάτω από αυτά περιτριγυρισμένες από αμέτρητους γλάρους και τα κύματα της θάλασσας με έκαναν να νοιώσω σαν πειρατής που συμμετείχε σε ταινία εποχής έτοιμος να σαλπάρει και πάλι μετά από επιδρομή.
Η υπαίθρια αγορά με θαλασσινά και ψάρια που τα διάλεγες και στα ετοίμαζαν επί τόπου για να τα απολαύσεις, πρόσεδιδε έντονο νησιώτικο ύφος.
Εκδρομή στην έρημο Σαχάρα
Ξεκινήσαμε από το Μαρακές διασχίζοντας πολλά χιλιόμετρα μέσα στην ενδοχώρα, αρκετά από αυτά με απότομες και δύσκολες στροφές παράλληλα με την οροσειρά του Άτλαντα όπου σε κάποιες κορυφές του αντικρίσαμε ακόμα και χιόνι. Περάσαμε από χωριά τα οποία ήταν φτιαγμένα από λάσπη. Η ζωή κυλούσε σαν να μην την είχε αγγίζει ο χρόνος εκεί. Οι γυναίκες έπλεναν τα ρούχα στο ποτάμι, οι μεταφορές γίνονταν με γαϊδουράκια, το ηλεκτρικό σε πολλά μέρη ήταν άγνωστο.
Η άφιξη μας στο Ουαρζαζάτ μετά από πολλές ώρες και δυσκολίες μας αποζημίωσε στο full !
Μία ονειρική, παραμυθένια κάσμπα που δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι έχουν γίνει πολλά γυρίσματα σ’ αυτήν διάσημων ταινιών και σειρών όπως Gladiator, Game of Thrones, Lawrence of Arabia.
Η κάσμπα ήταν το μέρος όπου κατοικούσε ο τοπικός άρχοντας και σημείο άμυνας όταν η πόλη δεχόταν επίθεση. Χαρακτηριστικό της είναι τα ψηλά τείχη. Πολλές φορές κτίζονταν στην κορυφή λόφων, καθιστώντας την υπεράσπισή τους ευκολότερη, ή στην είσοδο λιμανιών.
Αφού λοιπόν πήραμε λίγο χολιγουντιανό αέρα, ξεκινήσαμε για τον τελικό μας προορισμό ο οποίος ήταν η έρημος Σαχάρα, Zagora dessert. Εκεί μας περίμενε μια έκπληξη καθώς για να φτάσουμε στις σκηνές των βεδουίνων όπου και θα διαμέναμε, ανεβήκαμε με τους σάκους μας πάνω σε καμήλες για να μας μεταφέρουν στο camp. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν και πολύ βολικό για τα οπίσθια μας αλλά η διαδρομή μέσα στην έρημο ήταν απολαυστική. Σε μία μεγάλη σκηνή μαζευτήκαμε όλοι για να γευματίσουμε και να πιούμε το τσάι που μας προσέφεραν.
Βεδουίνος σημαίνει γενικά αυτός που βαδίζει στην έρημο και αποτελεί έναν όρο που αποδίδεται κυρίως σε νομαδικές αραβικές φυλές βοσκών, οι οποίες εντοπίζονται σε όλο το μήκος των εκτάσεων που καλύπτει η έρημος, από τις ακτές της Σαχάρας στον Ατλαντικό μέχρι τη Χερσόνησο του Σινά και ανατολικά την Αραβική έρημο. Έξω στο κέντρο άναψαν φωτιά και άρχισαν να τραγουδούν στον ρυθμό που έβγαζε το τουμπελέκι που χτυπούσαν με τα χέρια τους υπό το φως του φεγγαριού και των άστρων του ουρανού. Το πρωί η ανατολή του ηλίου μας συνόδεψε στο κομβόι της επιστροφής !
