Σερβία Falling in love at Belgrade !!!
Ο λόγος που μ’ έκανε να επισκεφτώ το Βελιγράδι για πρώτη φορά ήταν η γνωριμία μου με μία κοπέλα. Κάποιες φορές υπήρξε και ενδιάμεσος σταθμός road trips. Πάντα μ’ αρέσει να κάνω ένα πέρασμα από εκεί διότι έχω ωραίες αναμνήσεις και οι παρουσίες που μπορεί να συναντήσει κάποιος εκεί είναι πραγματικά πολύ εντυπωσιακές, εκθαμβωτικές. Είναι εύκολο να σε σαγηνέψουν, να χάσεις την αίσθηση του χρόνου και να ξεχάσεις την ημερομηνία επιστροφής ! Επίσης υπάρχουν κάποια κοινά στοιχεία στην κουλτούρα των δύο λαών όπως οι δυνατοί δεσμοί της οικογένειας και η θρησκεία.
Σκοπός μου δεν είναι να σας κουράσω με λεπτομέρειες που θα μπορούσε κάποιος να βρει εύκολα για το πολύ τουριστικό κομμάτι της πόλης αυτής. Θα καταλάβετε τον λόγο παρακάτω. Γι’ αυτό θα κάνω μια σύντομη αναφορά στα πιο βασικά σε πρώτη φάση.
Μία βόλτα ακολουθώντας την διαδρομή από την πλατεία Rebublike, (στην οποία βρίσκονται το έφιππο άγαλμα του πρίγκιπα Knez Mihailov, το εθνικό θέατρο, το εθνικό μουσείο) στην κεντρική εμπορική οδό Knez Mihailova όπου καταλήγει στο μεγάλο πάρκο με τα πολεμικά εκθέματα και θέα την συμβολή των ποταμών Δούναβη και Σάββα, είναι σίγουρα must για κάποιον που είναι επισκέπτης για πρώτη φορά !
Κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων το κέντρο μεταμορφώνεται σε υπαίθρια αγορά, με ξύλινα γραφικά σπιτάκια που σερβίρουν τοπικά εδέσματα και γλυκίσματα. Δίνουν την αίσθηση ότι ο Άγιος Βασίλης θα ξεπροβάλει από κάποια γωνιά !
Το μουσείο Τέσλα είναι αξιοσημείωτο αλλά η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες μου γι' αυτό ήταν μεγαλύτερες.
Τα βομβαρδισμένα κτήρια από το ΝΑΤΟ αποτυπώνουν ένα άσχημο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας.
Μία αγαπημένη μου γειτονιά είναι η Skardarlija. Γραφική, μποέμικη, καλλιτεχνική περιοχή με πλακόστρωτα δρομάκια που μαζί με τα ταβερνάκια και τα καφέ που την περιστοιχίζουν δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την «Μονμάρτη» !
Οι Σέρβοι είναι ένας βαλκανικός λαός που του αρέσει να διασκεδάζει όπως και οι Έλληνες γ' αυτό το λόγο υπάρχουν πολλά μπαρ, εστιατόρια, καφέ και μάλιστα αρκετά από αυτά είναι παραποτάμια.
Do it as locals !
Λόγω των συναναστροφών μου όπως προανέφερα, γνώρισα το μέρος αρκετά καλά σε πιο local καταστάσεις. Θα σας προτείνω λοιπόν μέρη τα οποία θα σας κάνουν να έρθετε πιο κοντά μ’ αυτήν την πόλη και να καταλάβετε καλύτερα την κουλτούρα της
Στάση πρώτη
Στο σημείο που συναντιούνται το πάρκο Kalemengan και η Knez Mihailova, εκεί κοντά βρίσκεται μία από τις πιο παλιές ταβέρνες του Βελιγραδίου με παραδοσιακό σέρβικο φαγητό, η Znak pitanja, Question mark tavern. Είχε σχεδιαστεί από έναν άγνωστο Έλληνα αρχιτέκτονα το 1823 !
Πολύ εύγευστο γενικά αλλά στην περίπτωση μου ίσως το νοστίμευε ακόμα περισσότερο η υπέροχη συντροφιά μου ! Αντικειμενικά όμως σας προτείνω να το δοκιμάσετε.
Στάση δεύτερη
Μετά από ένα όμορφο γεύμα επιζητείται συνήθως ένα μπαρ με ωραία ατμόσφαιρα, χαρακτήρα, στυλ και καλά ποτά. Εγώ το βρήκα αυτό και ονομάζεται Jazz Basta bar. Ζωντανή live μουσική στους ήχους που προδίδει και το όνομα του, σε προαύλιο χώρο μιας και ήταν καλοκαιρινή περίοδο όταν το επισκέφτηκα. Βρίσκεται δίπλα στην γέφυρα Branko. Είναι ένα όμορφο κτίριο του 1870 που θυμίζει γαλλικό διαμέρισμά και στο εσωτερικό του νιώθεις να σου ψιθυρίζει στο αυτί κάποια ιστορία ρομαντικών χρόνων. Το συνιστώ σε όσους θέλουν να αποφύγουν τα μαζικά bar, club με δυνατή εμπορική μουσική.
Στάση τρίτη
Το Zemun θεωρείται πλέον προάστιο του Βελιγραδίου. Ευχάριστη έκπληξη για μένα. Κάποτε ήταν ξεχωριστή πόλη. Μία γέφυρα ενώνει αυτά τα δύο μέρη και ακολουθεί μία καταπράσινη διαδρομή. Είναι πιο ανθρώπινο, με ρυθμούς πολύ πιο φυσιολογικούς, μη τουριστικούς. Οι εναλλαγές εικόνων περιλαμβάνουν γειτονιές με μικρά γραφικά σπίτια και πλακόστρωτα δρομάκια, ιστορικά κτίρια, θέατρα, πλατείες με μικρά καφέ που είναι δύσκολο να αντισταθείς και να μην καθίσεις σε κάποιο από αυτά. Ανηφορίζοντας, η θέα σε ορισμένα σημεία (viewpoints) είναι πανοραμική με τον Σάββα ποταμό να δεσπόζει. Μετά από μια παραποτάμια βόλτα διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν πολλές ταβέρνες με θέα την απέναντι όχθη. Η πρόταση μου είναι η Saran, ίσως η παλαιότερη και πιο κλασσική της περιοχής. Το ξύλο κυρίαρχο στοιχείο της, οι ακτίνες του ήλιου χαϊδεύουν αυτό το αξιαγάπητο κτίσμα και τα αντικείμενά του αντανακλούν τα χρώματα του όμορφου ποταμού. Αντιπροσωπεύει πλήρως το πνεύμα των ψαράδων και της περιοχής.
Νις
Κατά την επιστροφή μας στη Ελλάδα από ένα road trip, αναγκαστήκαμε να διανυκτερεύσουμε στη Νις λόγω των καιρικών συνθηκών. Χιονοθύελλες είχαν κατακλείσει όλη την Ευρώπη και με τα νεύρα μας τεντωμένα ύστερα από ώρες περιπετειώδης οδήγησης (πολλές από αυτές χωρίς το φως του ήλιου) καταφέραμε να βρούμε θαλπωρή στο συγκεκριμένο μέρος. Μία πόλη που σε καμία περίπτωση δεν έχει την αύρα της πρωτεύουσας, είχε όμως ενδιαφέρον δεδομένου των συνθηκών που την επισκεφτήκαμε. Μόλις είχαν τελειώσει τα Φώτα αλλά οι παλαιοημερολογίτες (όπως είναι και οι Σέρβοι) γιόρταζαν τα Χριστούγεννα. Ένα άσπρο πέπλο υφαίνονταν από χιόνι που κάλυπτε τα πάντα, το ποτάμι παγωμένο και σε συνδυασμό με το κάστρο της πόλης, όλα μαζί συνέθεταν ένα παραμυθένιο σκηνικό!
Το κλίμα εορταστικό, τα μπαράκια γεμάτα, οπότε δεν χάσαμε την ευκαιρία και εμείς να πιούμε τα ποτά μας και να συμμετέχουμε στην χαρά τους. Λοιπόν, Ziveli !